Integraal gekopieerd van de Substack van Theodor Holman, HIERRRR nog in onze podcast, reflecterend op z'n ontslag bij Het Parool

En toen werd ik ontslagen bij Het Parool.

Had ik het zien aankomen?

Jazeker. Ik geloof dat er niet één vriend of vriendin was die mij niet waarschuwde dat ik op weg naar de uitgang was.

Een paar maanden geleden moest ik al, in verband met de komst van Silvia Witteman, van zes columns per week terug naar drie. Waarom kon zij niet op een andere pagina staan? De drie bijvoorbeeld, de pagina van Carmiggelt? Ze spiegelde zich toch aan good old Simon? “Laat mij dan op de drie, zes keer per week!’’ Nee, dat kon niet. Dan weet je het eigenlijk al. Verder verschenen er tamelijk veel kritische brieven over mij in de ingezonden brieven-rubriek - en natuurlijk hoorde ik ook wel eens wat uit de boezem van de redactie. Maar ik ben aan één oog half blind (macula) en zaken die ik niet wil zien, lijken zich vaak voor mij verborgen te houden. Naïef? Wie naïef is ziet de wereld wellicht niet helemaal somber.

In alle oprechtheid dacht ik dat ze het niet meteen zo ver zouden laten komen.

Hoe kwam ik zo naïef? Achteraf: ik heb de redactie en hoofdredactie nooit echt als tegenstanders gezien, maar eerder als kritische vrienden. Vrienden die soms hun wenkbrauwen fronsen over mijn standpunten, maar die mij altijd zouden verdedigen.

Nou niet dus.

Kijk, daar wandelt de oude Holman naar Het Parool. Hij geniet van het lekkere weer. Er zijn wat kraaien die hem vriendelijk volgen en een kauwtje neemt zijn petje voor hem af. (Hij wel.) Wat jasmijn brengt een groet met heerlijk geurende kussen. Even later zit Holman bij de tweekoppige hoofdredactie.

“Fijne vakantie gehad? vraagt Goedkop.

“Hoe gaat het ermee?’’ vraagt Bedkop.

Ik vertel het vrolijk en feestelijk en de twee kranige koppen knikken koel en keurig.

“Maar we hebben ook een minder fijne mededeling… We willen stoppen met je column.’’

“Per wanneer?’’

“Over drie maanden.’’

“Dan staat morgen mijn laatste column in de krant.’’ (Die had ik namelijk een uur eerder ingeleverd.)

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige en het potsierlijke

Theodor Holman, grote speler. Al decennia een van de meest veelzijdige, debatbepalende en dwarse columnisten die ons land rijk is, en in die hoedanigheid hadden wij hem graag tot in de lengte der jaren in Het Parool gelezen, maar afgelopen vrijdag verscheen zijn laatste in die krant. Dat zat er natuurlijk al een beetje aan te komen - sinds 7 oktober schreef hij onvermoeibaar door over de situatie in Israël en de oorlog die volgde, en niet per se op een manier die al zijn progressieve (ex-)collega's en stadgenoten juichend ontvingen. Je gunt elk dagblad een paar dwarse columnisten maar dit is 2025 en dwarsheid wordt allang niet meer als een deugd beschouwd. Ze willen gaan verjongen en vernieuwen, gaf de hoofdredactie hem te kennen - een tenenkrommend holle frase, kantoor speak van het ergste soort. 

Hoe dan ook, Holmans onlangs verschenen boek is een bundeling van de beste columns sinds 7 oktober, en heet Het Israël principe. Wij willen 'm iedereen van harte aanraden en omdat we de beroerdsten niet zijn geven we drie gesigneerde exemplaren weg - prijsvraag zit aan het einde van de podcast. 

(Illustratie bij deze podcast is natuurlijk van onze Cortés)

Ze willen wel héél graag van 'm af he

Je kunt het Lotfi El Hamidi natuurlijk niet kwalijk nemen dat hij met een schijtlollige kopie van Theodor Holmans stijl de vermaarde columnist van Het Parool in het hoekje van genocideverheerlijkers plaatst: dat Lotfi zich na de feestelijke knalfuif op 7 oktober 2023 niet meer thuis voelde bij de extreemrechtse NRC en gillend van de racismeverwijten opjoekelde naar de Groene, z'n allerlaatste tunnel, maakte al veel duidelijk. Eerder stelde deze Lotfi Holman gelijk aan Mohammed B., de moordenaar van Holmans goede vriend Theo van Gogh. Helemaal prima natuurlijk, nodeloos kwetsend! Wat het wél een tikkie schrijnend maakt is het lafhartige schijtbakkenvoetbal van de hoofdredactie van Het Parool, de voormalige verzetskrant waar ze nu als Krant der Collaborateurs meerdere keren en stelselmatig eigen medewerkers voor de bus flikkeren. Dat hoort er volgens sommigen helemaal bij, een beetje 'kritiek' enzo, maar het consequent faciliteren dat een eigen columnist aan de schandpaal wordt genageld en voor de leeuwen wordt gegooid is journalistiek, moreel en ook gewoon menselijk laakbaar. Gelukkig hebben wij geen fuck verstand van matcha, havermelk, de beste zwemplekken van Amsterdam en Kleine Geslachtsdelen, want in zo'n dooie slangenkuil vol vale klerkensmoelen zouden we gillend gek worden.

Jongens toch

Theodor Holman weigert mee te lopen in de collectieve en met name in Amsterdam zichtbare psychosepolonaise waarin zonder om- of uitweg gesteld wordt dat de dood van circa 50.000 Gazanen, van wie naar schatting zeker de helft strijder van Hamas en Palestijnse Islamitische Jihad was, een GENOCIDE is. Dat is het namelijk niet: ook op een bevolking van 2,2 miljoen in een van de dichtstbevolkte gebieden ter wereld waarbij de tegenstander in burgerkleding vanuit ziekenhuizen en moskeeën vecht is iedere burgerdode er één teveel, maar een genocide kunnen we dat natuurlijk niet noemen, of we kunnen op z'n minst beargumenteren wat een genocide dan wél is. Een genocide is wat er in de Tweede Wereldoorlog gebeurde: systematisch, doelbewust, op grote schaal en industriële wijze mensen (Joden) in speciaal daarvoor bestemde vernietigingskampen smijten en uitroeien, tot wel 90% van de totale bevolkingsgroep.

ENFIN, wat Holman vooral in Het Parool schrijft is dat hij 'het geweld van Israël begrijpt': niet per se door te stellen dat het moreel of humanitair verantwoord is, maar cultuurhistorisch en existentieel, religieus, emotioneel en menselijk, of zelfs strategisch-militair. Het zijn zaken waar we in een niet-patriottistisch land als Nederland - de meesten van ons vinden Nederland ook maar een schijtland - weinig bij voor kunnen stellen. In Israël heerst een extreem gevoel van nationale identiteit en solidariteit, een diepgewortelde traditie van zorg voor elke burger en soldaat (dienstplicht, dus iedere soldaat is je buurjongen), een gigantische maatschappelijke druk en pikuach nefesh: een mensenleven weegt zwaarder dan alles, en staat en samenleving zijn moreel verplicht er alles aan te doen levens (in casu die van de gijzelaars) te redden. Al vullen we het nu helemaal in voor Holman en die strijd moet hij zelf maar strijden in de krant. 

Wat wél ontzettend goor en laakbaar is, is dat Holman door z'n eigen hoofdredactie voor de leeuwen wordt gegooid - en niet voor het eerst. Nu is een column van Theodor Holman voor Het Parool veel minder belangrijk dan goed uitleggen wat de heetste matchahotspots zijn - de magazinemeiden rennen van hot naar her om maar niet afgeblaft te worden door Judith Zilversmit - en weten welke kleur poep Sylvia Witteman nu weer onder haar schoen heeft, maar het afdrukken van deze stemmingmakerij, oproepen tot broodroof en feitenvrije naar antisemitisme riekende drek schuurt op heel veel vlakken. Op vlakken van loyaliteit, integriteit, solidariteit, principialiteit, enzovoorts. We kunnen niet eens stellen dat de hoofdredactie van Het Parool zwicht voor commerciële of politieke druk, ze geven die briefschrijvers waarschijnlijk groot gelijk. Het maakt dit handelen van de hoofdredactie moreel verwerpelijk, of toch zeker moreel dubieus, en onder de streep weten we allemaal waar ze op aansturen. Joepie! Nog meer kleuren poep onder de schoen van Sylvia Witteman!

Free free Theodor!

Het gaat bij Het Parool de laatste tijd veel over Theodor Holman. De man kan schríjven, en raakt snaren, maar omdat-ie z'n eigen koers vaart soms ook gevoelige. En toen dacht Sylvia Witteman: goh nou ik wil dat mooie plekje van Holman ook wel! Handig natuurlijk dat je man eindbaas is bij DPG, en zo moet Holman inleveren en mag Sylvia Witteman straks haar extreem interessante stukjes in Het Parool schrijven. Hoe ze op de tram staat te wachten, dat ze op de markt is geweest, welk kastje ze nu weer heeft gevonden en wat dies meer zij. En nu staat Het Parool al dagen vol met opinie & lezersbrieven óver Theodor Holman, vooral sinds deze knaller. Alsof ze bij Het Parool tijdens het uitrangeren van Theodor Holman toch nog even willen laten zien dat er discussie is óver Theodor Holman. Het boeit Holman zelf vast weinig, maar het voelt wel alsof er net iets te veel eindredacteurtjes blij zijn dat de Grote Boze Holman wordt gekort. Free free Theodor!

"Na afloop is de bar in de Theaterfoyer geopend" nou dat was een feest zeg

We mochten er weer eens uit van Samantha, naar een avondje over Theo van Gogh op de DELA-verdieping van de Amsterdamse OBA. Met Jaap Cohen, die het boek schreef, hij drinkt bijna net zo lekker thee als z'n pa. Nelleke Noordervliet, die eigenlijk Petronella Maria Noordervliet-Bol heet, had brieven mee. Gijs van de Westelaken vertelde het verhaal over de asbak op de dwerg en die sumoworstelaar, die heette mogelijk Richard, en ook nog een verhaal over Lolo Ferrari in de sloot. Gijs wordt oud. Ronny Naftaniel vindt het VREEEESELIJK als woorden KWETSEND zijn. VREEEEESELIJK. Theodor niet. Hij presenteerde, hij was toch wel emotioneel, en Geerten was er ook - we kennen ze nog. We gaven een handje aan Roderick en een boksje aan Muntz, en toen donderden we gauw weer op. Die OBA is een sfeerloze tl-bak, in de Theaterfoyer hing een sfeertje alsof er iemand is vermoord en die malle mevrouw die erdoorheen bleef tetteren schopte veel te weinig schennis. We gingen naar het café en we dronken kopstoten. Proost, op Theo. Terugkijkvideo hierboven.

LIVE vanuit de studio tijdens de Tweede Kamerverkiezingen: de GeenStijl Uitslagenavond!

We zijn verheugd te kunnen melden dat de enige echte Theodor Holman onze vierde gast is tijdens de GeenStijl TK23 Uitslagenavond! U kent Theodor natuurlijk als De Grote Columnist van Het Parool. Henk Spaan belde nog dat hij de Grote Columnist van Het Parool genoemd wilde worden, maar Henk Spaan krijgt van ons een 3 voor schrijven (wel een 7 voor dichten). Theodor is ook journalist, schrijver en interviewer, wij kennen 'm vooral als buitengewoon aardige en onderhoudende kerel, en tevens als vriend van de show. Hij presenteerde Nazomergasten en landde al als Wijze Uil in onze studio toen we nog erg jong en erg onbezonnen waren. We zijn trots en blij en gelukkig dat hij er opnieuw is, en wel op woensdagavond 22 november, bij de GeenStijl TK23 Uitslagenavond, LIVE op GeenStijl! PS. Een liveshow maken kost geld. Helpt u mee? Doneer!

Zin om een barkruk te bestormen, een grote pils te bestellen en Nancy Pelosi luid boerend te beledigen

De bestorming van het Capitool door de Trumpaanhangers was een blamage voor Amerikaans rechts en een zegeparade voor zelfgenoegzaam links en daar hebben we aan ons barretje lekker onder vrienden over zitten babbelen in CNB donderdagavond. Met de altijd aimabele Holman was het goed bomen over de """staatsgreep""" van machteloos ondermiddenklasserechts in Amerika, dat een stukje van de Amerikaanse Droom wilde ophalen in het kielzog van de verkeerde oranje rattenvanger, tot zelfschaamte gedwongen door MSM, Democraten en miljoenensterren en misleid of verbannen door de schijnheilige algoritmes van Big Tech. Tussen de relklootzakken en de LARP'ers schreven ze stomverbouwereerd een klein stukje geschiedenis met hun wandelingetje tussen de rope lines in Statuary Hall, om na hun mostly peaceful protest weer fluks terug naar buiten te stiefelen. Voorbij het obligate "Ja wat vreselijk hè, dit ondemocratische geweld" lonkt de nauwelijks bevraagde kwestie: HOE kwam die oranje olifant in de ovalen kamer?

Vijf doden, waarvan drie aan medische oorzaken zonder geweld, 1 vrouwtjesveteraan (en QAnon-wappie) dood (or is she? 🧐) een panikerende politiekogel en 1 capitoolagent, Brian Sicknick, door een totale tuigklootzak met een brandblusser (!) vermoord. Al tíjdens de bestorming van het gebouw werd de champagne van policor deugmedialinks ontkurkt, de rekeningetjes vereffend en luidruchtig laten weten wie er aan de verkeerde kant staat, en zij natuurlijk aan de goeie. Wat maken de Abbrings, de Laroesen, zo'n Snijtafelsneuneus en die cokejunk van FTM het toch moeilijk om een échte hekel aan Trump te hebben. Gewoon, omdat zulke dichtgetikte deugdominees je doen inzien hoe Trump kon winnen. Gesprek daarover hierboven. Memes & overig gerelateerd grabbeltonspul hieronder. Op naar het volgende demasqué van de voorheen verlichte stad op een heuvel!
Podcast: Kan ook. Zie Soundcloud, Spotify of Apple.
UPDATE: Beste analyse so far bij Brendan O’Neill @ Spiked

Die we gaan channelen via Theodor Holman

Ja wat valt er van te zeggen? Nou. Een heleboel. Er gebeurde ineens ontzettend veel tijdens de officiële besluitvorming over de wisseling van de Amerikaanse wacht in Washington. Het hart van de democratie werd bestormd, er sneuvelden ruiten en burgers, agenten raakten gewond en Trump werd van Twitter en Facebook af geschoten. Het was lelijk en het was verwerpelijk en het was eigenlijk niet verrassend, in de snelkookpan van corona, complotten en een gecorrumpeerd Amerikaans tweepartijkartel. Maar waar maandenlange geweldplegingen, vernielingen, plunderingen en brandstichting door BLM en Antifa een begripvolle "och" kregen in de meeste media, is onze 51e staat van Amerika nu al een etmaal in alle staten over een paar uur pandemonium op de plavuizen van het Capitool. Theodor Holman, jij als Blauwe Tocqueville van de maatschappelijke trendwatch. Duid het ons: WAT komt hier nou allemaal samen,
LIVE om 21u in Chips. Nootjes. Bier. En de teloorgang van Trump. Op deze zender, of op het GSTV YouTube-kanaal (waar we ook in 2021 niet vies zijn van uw subscribe-klik).
Podcast: Na afloop de audio via Soundcloud, Spotify & Apple
Waardeer&Doneer: Was de kijktijd je wat waard? Hierr staat de fooienpot.

Pieter Omtzigt had last minute politieke perikelen verplichtingen, maar die komt heel snel alsnog!

Sleepy Joe Biden is bevestigd als president, Donald Trump heeft zichzelf bevestigd als loser, de Democraten hebben mede door zijn gedrag de Senaatsmeerderheid teruggepakt en tot overmaat van ramp hebben de trouwste Trumpers - min of meer tot hun eigen verbazing - het Capitool weten te bestormen, binnen te dringen en korte tijd te bezetten. Vier doden, 50+ gewonden en dreigende briefjes op verder keurig intact gelaten bureaus verder is de hele wereld (lees: het Nederlandse opinielandschap) in rep en roer, buitelen we over elkaar heen met verwijten, beschuldigingen, jij-bakken en complottheorieën en wij weten het ook niet beter dan the next guy (maar sowieso wel dan CNN en de NPO). Dus we hebben Theodor Holman gebeld om Pieter te vervangen, zodat we vanavond met een goed glas rood kunnen praten over Amerika, in vrije vraagtekens in plaats van stellige uitroeptekens. Want dat kan met Theodor als geen ander.
LIVE om 21u00 in Chips. Nootjes. Bier. En Theodor Holman!